2
استادیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه خوارزمی تهران
چکیده
برنامه آموزشی مهارتهای زندگی روش مؤثری در جهت رشد شخصیت سالم و تأمین بهداشت روانی نوجوانان است. ازطرفی مشکلات بینفردی یکی از مهمترین عوامل در رشد شخصیت و ایجاد اختلالات روانشناختی در نوجوانان است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر مشکلات بینفردی نوجوانان در شهرستان بجنورد، انجام شد.
روش:در قالب یک طرح تجربی پیشآزمون -پسآزمون و گروه کنترل، 48 دانشآموز به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند.گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش مهارتهای زندگی قرار گرفتند. سپس هر دو گروه پرسشنامه مشکلات بینفردی (بارکهام، هاردی و استارتوپ، 1994) را قبل و بعد از مداخله تکمیل نمودند. برای تحلیل دادهها آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.
یافته:نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت میانگین‌های تعدیل‌شده دو گروه آزمایش و کنترل در نمره کل مشکلات بینفردی از نظر آماری معنادار است (03/0=P، 60/2=F). و همچنین در ابعاد مشکلات بین فردی، تفاوت معناداری در میان میانگین‌های تعدیل شده در مشکل اجتماعی شدن، مشکل در جرأت ورزی، پرخاشگریزیاد، گشودگیزیاد، مشکل در حمایتگری، مشکل در صمیمیت، فداکاریزیاد، و وابستگیزیاد، در دو گروه آزمایش و کنترل وجود داشت.
نتیجهگیری: مداخلات مبتنی بر آموزش مهارتهای زندگی به دلیل افزایش اعتماد به نفس، قدرت تصمیمگیری، افزایش جراتورزی و خودپنداره در توانمندسازی روانشناختی و کاهش مشکلات بینفردی نوجوانان موثر است
)