1دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز
2مدرس دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار عاملی مقیاس خودمختاری پژوهشی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده‌های علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد 3199 نفر بود که از طریق فرمول کوکران حجم نمونه 220 نفر تعیین و به روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند. روایی محتوای مقیاس توسط 8 نفر از متخصصان دانشگاه فردوسی مشهد و بر اساس محاسبه شاخص CVI برای تمام گویه های مقیاس مورد بررسی قرار گرفت و گویه‌های نامناسب حذف شدند. برای احراز روایی سازه مقیاس از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی استفاده شد، نتایج تحلیل مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس نشان داد که ارزش ویژه 5 عامل قابل‌ملاحظه بود که درمجموع 52/69 درصد واریانس مقیاس خودمختاری پژوهشی را تبیین می‌کردند. شاخص‌های نیکویی برازش مدل را تأیید نمودند. همچنین برای تعیین پایایی مقیاس خودمختاری پژوهشی از روش همسانی درونی(ضریب آلفا) استفاده شد، نتایج نشان داد ضریب آلفای کل مقیاس86/0 و در خرده مؤلفه‌های آزادی انتخاب، توانایی انتخاب، خودآگاهی، قدرت ارزیابی و مسئولیت‌پذیری به ترتیب 74/0، 75/0، 78/0، 70/ 0 و 72/0 به‌دست آمد. درمجموع می‌توان گفت که مقیاس خودمختاری پژوهشی، از همسانی درونی مطلوب و روایی کافی برخوردار بود.
ابتدای صفحه